นิยายจีน เทพธิดาขนมหวาน ความรักของคู่สาวบ้าและหนุ่มใบ้

จะเป็นอย่างไรเมื่อหญิงสาวที่เรียนจบการทำขนมฝรั่งเศษต้องย้อนเวลากลับไปยังยุคจีนโบราณพร้อมกับพบว่าตนเองคือหญิงบ้าประจำหมู่บ้าน นี่คือพล็อตคร่าวๆ ของนิยายจีนโบราณที่เราจะนำมาเสนอในวันนี้ค่ะ เรื่องราวของ เถียนนี ที่เพิ่งจบจากหลักสูตรทำขนมที่เธอใฝ่ฝัน แต่กลับต้องย้อนเวลากลับไปเป็นหญิงบ้าของหมู่บ้าน พร้อมกับได้พบเจอหนุ่มใบ้ที่แลดูอบอุ่นไม่น้อยทำให้เรื่องป่วนๆ ชวนน่ารักมากมายจึงตามมาให้เราได้ติดตามกัน รีวิวหนังสือเล่มนี้โดยเพจ คุณชายรีวิวหนังสือ ที่จะมาบอกเล่าความสนุกของนิยายเล่มนี้ในรีวิว นิยายจีน เทพธิดาขนมหวาน

นิยายจีน เทพธิดาขนมหวาน เธอจบหลักสูตรทำขนมแต่ต้องย้อนกลับไปเป็นสาวบ้าประจำหมู่บ้าน

เขาจะกล่าวถึงชีวิตหญิงสาวอนาคตไกลอย่าง ‘เถียนนี’ เพิ่งจบหลักสูตรทำขนมฝรั่งเศสที่ตนใฝ่ฝันว่าจะเปิดร้านขนมเล็กๆ ไว้อวดอ้างความมากฝีมือของตัวเองให้ประจักษ์ต่อสายตาผู้คน แต่แล้วดันเกิดเหตุให้ทะลุมิติมาอยู่ในร่างของ ‘เอ้อร์หยา’ สาวบ้าสติฟั่นเฟือนแห่งหมู่บ้านในแถบชนบท บิดาตายเหลือเพียงมารดาผู้อ่อนแอไร้ทางต่อกรกับเหล่าตัวร้าย

และเพื่อให้สมกับคอนเซ็ปต์ย้อนเวลามาลำบาก สิ่งที่เจ้าแม่ขนมหวานอย่างเธอต้องเผชิญจึงไม่ใช่แค่เรื่องปัญหาปากท้อง แต่เป็นบรรดาญาติระอาที่คิดจับเธอให้เป็นอนุของชายแก่รุ่นแย้มดินกลบหน้า ไหนจะเรื่องที่ดินทำกิน ไหนจะต้องหาทางซ่อมเรือนเก่ากำแพงพังและไหนจะเรื่องการปูเส้นทางแม่ค้าขนมหวานขึ้นมาใหม่อีกครั้งในดินแดนต่างยุค 

เถียนนีของชายจึงได้แต่อุทานเป็นภาษาฝรั่งเศส บงชูร์ เมอซิเออ ไอ โรส เอฟวิติง บัท ไอเฮฟ บิ้วตี้สามสิบแปดไซส์ แอนด์ ผู้บ่าวอย่าง ‘หนุ่มใบ้’ รูปงามนาม ‘เหวินเกอ’ 
– ภายใต้หลบหน่อยแม่จะขายขนม แม่จะปลูกผัก แม่จะทำมาหากิน 
– ภายใต้หญิงบ้ากับหนุ่มใบ้ประจำหมู่บ้านครกงาม 
– ภายใต้ความกลมกล่อมของเนื้อหา 
สนุกแค่ไหน.. ชายพร้อมโม้สุดกำลัง 

คุณชายบอกเล่าเก้าแปด

เรื่องนี้พอเปิดม่านมานางเอกก็ลำบากเลย จากสาวบงชูร์ซูเรก้าค้าขนมหวานมาอยู่ในร่างของสาวบ้าไร้ความสามารถ นางจึงต้องวางแผนชีวิตใหม่หมด ต้นทางคือผลักชีวิตสองคนแม่ลูกให้พ้นจากความยากลำบาก ปลายทางคือหวังได้เปิดร้านขนมเล็กๆ พบเจอกับอุปสรรคเป็นด่านผ่านทาง ไม่มีเครื่องชั่ง ไม่มีเครื่องวัดอุณหภูมิ ไม่มีเตาอบอิเล็กทรอนิกส์ จะสนุกหรือไม่สนุกวัดกันที่ ‘นักเขียน’ 
เพราะถ้าพูดถึงนิยายแนวย้อนเวลามาปลูกผักทำขนมปรุงอาหาร ชายอ่านมาเกิน 20 เรื่องแล้ว มันจึงมีความท้าทายอยู่พอสมควร ซ้ำของเดิมหรือมีอะไรแปลกใหม่ 

พอเริ่มต้นอ่านบรรยากาศในเรื่องคล้ายข้ามกาลบันดาลรักภาคแรก กิจกรรมของนางเอกในแต่ละวันสะกดคำว่าว่างไม่เป็น ทุกอย่างล้วนได้มาจากนางลงมือทำ ไม่ใช่การเขียนแบบฉันเดินไปเจอเห็ดอีเลิ้งพันปีขายได้พันตำลึง โอ๊ะฉันโชคดีเก็บสมบัติบรรพบุรุษได้สิบไห แต่นางจะยึดคติที่ว่า ข้าวต้องกินทีละคำ เดินต้องเดินทีละก้าว นางจึงเริ่มจากจัดการญาติระอาที่พยายามเคลมสมบัติอย่างสวนต้นท้อของพ่อนาง เอาไว้ทำบุฟเฟ่ต์สวนท้อ 399 กินในสวนราคานึง เก็บกลับบ้านคิดอีกราคานึง ถ้ากินไม่หมดเดี๋ยวเจอฉันและนำเมล็ดพันธุ์ที่ได้มาจากโลกอนาคตวางลงแปลงดิน อันเป็นส่วนสำคัญของการทำอาหาร-ทำขนมในยุคที่ยังมีวัตถุดิบไม่หลากหลายเท่ายุคเรา 

อย่างของสำคัญในครัวเรือนที่ต้องมีเลยคือน้ำมันกลั่น ถ้าใครได้ดูช่องของแม่นาง 李子柒 Liziqi ตอนเอางาไปกลั่นน้ำมันในหมู่บ้าน อารมณ์จะประมาณนั้นเลย สองสามหมู่บ้านจะหนึ่งมีโรงกลั่นหนึ่งเดียวและต้องใช้ การเปิดบัญชีพร้อมหลักประกันเป็นพวกพืชพันธุ์ไม่ใช่ตัวเงิน แต่เธอไม่มีสักอย่างแล้วจะทำตามที่ฝันไว้ได้อย่างไร เรื่องราวปัญหาตรงนี้ช่วยปั้นให้นางเอกเก่งแบบน่าชื่นชม 

ข้อต่อมาที่ชายชอบก็ยังเป็นนางเอกกับเสน่ห์ในการปรุงอาหารทำขนม นางจะสะท้อนถึงในมุมที่ว่า โดยขั้นตอนการทำอาหารตำรับจีนมันยุ่งยากอยู่แล้ว นอกจากจะใส่ผักหั่นเนื้อเครื่องเคียงต่างๆ แต่ละเมนูยังเสริมแทรกวัตถุดิบที่ช่วยบำรุงสุขภาพเข้าไปด้วย แล้วเด่นเรื่องการประยุกต์ใช้ อย่างเตาปิ้งย่างนางก็นำกระทะเก่าที่มีรูรั่วมาใช้แทนแผ่นหิน ซึ่งเขาก็จะใส่เชิงอรรถเข้ามาเพิ่ม ทำไมกระทะเก่ามีรูถึงดีกว่าแผ่นหิน ต้องหั่นเนื้อ-ย่างอย่างไรจึงพิเศษกว่าคนอื่น ตลอดจนการบรรยายถึงครัวในยุคเก่า แต่ละบ้านทำไมมีเตาก่อสองหัว เราอาจเคยเห็นผ่านๆ ตามคลิป แต่เราไม่เข้าใจหลักสำคัญของมัน สำหรับชายเรื่องนี้จึงเด่นด้านอรรถรส บางอย่างบรรยายมาให้เราอยากรู้ว่ามันมีหน้าตาจริงๆ แบบไหน บางอย่างก็ทำโชว์เราจนน้ำลายแตกตามไปด้วย สำคัญคือไม่มีความชาตินิยมในเนื้อหาเลย 

นอกจากเด่นเรื่องสวนลงครัว นางเอกเรื่องนี้ยังคงคอนเซ็ปต์ออลอะราว ฉันไม่ได้มีดีแค่ทำอาหาร แต่ฉันยังมีสกิลแม่ค้า โดยเฉพาะวาทศิลป์ของนาง พูดเจ็บ พูดแล้วคนอื่นดูฉลาดน้อยลง แต่ไม่กร้าวร้าว ประมาณว่าเหมือนชมนะแต่ฉันด่าเธออยู่ ชายอย่างชอบ ยกตัวอย่างตอนเถียนเหล่าซาน(พี่ชายพ่อ)คิดจะมาเอาเปรียบนางกับแม่ หวังกินฟรี เอาเงินฟรี นางก็บอกว่าอันนี้กินแล้วไม่เหมาะกับอายุท่าน ไขมันเอย อะไรเอย อันนี้ก็ไม่เหมาะกับปากของท่าน เพราะท่านกำลังได้รับตำแหน่งใหญ่ จะมาลดตัวกินตับไตเครื่องในไก่หมู มันไม่เหมาะ แต่มือกับปากกินอวดไม่หยุด อีกฝ่ายก็กลืนน้ำลายไปแค้นไป 

อีกด้านหนึ่งนางก็ใช้ปากช่างเจรจาของนางไว้ใช้หาพันธมิตรในการค้าขาย บทนี้ยิ่งสนุก แม้นางจะมีฝีมือเชื่อว่าฉันทำร้านขนมเมื่อไหร่ ลูกค้าฉันมาแน่ แต่นางไม่อยากเหยียบเงาของรากตระกูลเก่าแก่ที่อยู่มาก่อนนาง จำพวกร้านขนมดังๆ ร้านน้ำชามีชื่อ บทคุยธุรกิจที 5-6 หน้าบวก แต่ชายยังชอบนะ เพราะบทเขียนสนุก นางเอกมีลูกอ่อน ลูกแข็ง ลูกต้อน ลูกบังคับ การหยั่งเชิง การเปรียบข้อดีข้อเสีย ถ่อมตัวแต่ไม่ก้มหัวให้อีกฝ่ายดูถูกนางได้ 

เพื่อกันความยาวจะจบรีวิวไม่ลง นิยายจะดียังไง๊ยังไงก็ขาดความรักไม่ได้จริงมั้ย เรื่องนี้พระเอกชื่อ ‘เหวินเกอ’ รับบทเป็นหนุ่มใบ้ โตมากับนางเอกตั้งแต่ร่างแรกที่ยังเป็นหญิงบ้า ในหมู่บ้านจึงเรียกคู่นี้ว่า ‘หญิงบ้ากับคนใบ้’ ตัวเหวินเกอเองจะมีปริศนาเยอะ ชายไม่ขอลงรายละเอียด เพราะอยากให้อ่านเอง รู้ไว้แค่ว่าเป็นพระเอกแนวคนใบ้ที่มีความลึกลับ แต่อ่านแล้วใจมันเขิลๆ ประหนึ่งตรงนั้นควรเป็นเรา นางเอกโปรดหลบไป!! เขาถูกวางให้เป็นเหมือนร่มไม้ใหญ่ที่พูดไม่ได้ แต่คอยแผ่กิ่งก้านเงาตามตัวนางเอกให้ความอบอุ่นในทุกฤดู ไม่จม ไม่หาย ไม่ตายให้กับพระรอง สายตาเอย ภาษากายเอย ส่วนตัวชายจะเน้นย้ำบ่อยมากเรื่องภาษากายในหมวดนิยายรัก เพราะถ้าเรื่องไหนใช้ภาษากายดี เราจะไม่อยากเปิดหน้าต่อไป ฉันจะวนอ่านอยู่ตรงนั้น ซึ่งเหวินเกอคือทุกอย่าง ยิ่งมาบวกกับความรักที่เขาวางโจทย์ไว้ว่าปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติ ชายบอกเลยยยย คนอ่านตายทั้งดงตะขบทั้งโคกครกงาม บทพระนางดรีแบบกระดกลิ้นสไตล์คุณชาย 

ทิ้งท้ายสไตล์คุณชายรีวิวหนังสือ

เป็นเรื่องที่รีวิวยาก เหตุการณ์ละเอียด ตรงกับที่ชายจำกัดความไว้ ‘นางเอกไม่เคยว่างปากว่างมือ’ ถ้าใครนึกภาพตามไม่ออกให้มองนิยายเรื่องข้ามกาลบันดาลรัก แนวเรื่องไม่ห่างกัน ผิดแค่นางเอกเรื่องนี้สายอาหาร-ขนม นางเอกข้ามกาล ฯ สายเจ้าแม่กิจการ(ทำทุกอย่าง)

ภาษาสำนวนบอกเลยว่าจี๊ด เพราะตัวเอกเป็นคนจากโลกเรา นางเลยมีศัพท์ติดไปด้วย 
ว่าพระเอก… ท่านไม่จำเป็นต้องลดเลเวลไปอยู่ระดับเดียวกับนาง 
ชมพระเอก.. หล่อ กล้ามโต 
ด่าตัวร้าย… แกล้งแอ๊บ
ทั้งนี้เขาก็ไม่ลืมรากศัพท์ของนิยายจีนโบราณ คำสำนวนจีนเพียบ เหมาะนักอ่านวัยละเมียด ชอบการบรรยายเล่าเรื่อง โดยมีนางเอกที่เป็นให้เราทุกอย่าง สายตบตี สายแม่ค้า สายนักธุรกิจ สายฮา แต่พอบทจะซึ้งก็พาเราน้ำตาแตกได้เช่นกัน 

อย่างตอนนางเอกขัดเกลาคนๆ นึงให้เป็นลูกน้องของนาง เจ้าตัวทะเลาะกับพ่อตัดขาดกัน ด้วยพ่อมีอาชีพเลี้ยงสัตว์ขายเนื้อ แต่เจ้าตัวกลับมีใจรักด้านงานศิลป์แกะสลักฉลุลาย ทว่าพ่อไม่เห็นความสำคัญในสิ่งที่เขารัก เขาจึงยิ่งต่อต้านด้วยการไปนั่งแกะสลักหัวไชเท้าอยู่หน้าหมู่บ้าน นางเอกเห็นฝีมือแต่ก็ไม่อยากรับคนส่งเดชและนางคิดเสมอว่าคนจะดีได้ก็ต่อเมื่อไม่ลืมหลักกตัญญู นางเลยรับเขาไว้ทำงาน แต่มีข้อแม้ว่าต้องไปคุกเข่าขอขมาบิดามารดาก่อน เจ้าตัวก็ไม่ได้อะไรนะตอนแรก แต่พอนางเอกพูดว่า ‘อย่าทำแบบข้าเมื่อก่อนสติเลอะเลือน พอเสียไปแล้วถึงรู้สึกได้’ โดยใช้เรื่องที่นางเสียพ่อมาเป็นบทเรียนให้อีกฝ่ายได้ฉุกคิด ฉากนี้ชายอินไปด้วย แล้ววิธีการซื้อใจคนของนางเอกไม่ใช่มีแค่กรณีนี้กรณีเดียว 

จุดติหรือความน่าเสียดาย เรื่องนี้เกือบได้ 10 เต็มจากชาย ถ้าไม่ดึงรวบตรงช่วงคลายปมพระเอกช่วงเล่ม 4 ตัวร้ายก็จะจบ นางเอกก็จะเปิดร้าน หน้ากระดาษก็จะหมด ลุ้นหืดจับว่าจะปิดปมได้ครบไหม อีกจุดที่เสียดายคือชายรอบทลูกน้องที่มีปมกับพ่อ สุดท้ายเขาได้โชว์ฝีมือแกะสลักร้านขนมของนางเอก บรรยายร้านไว้ซะสวยเลย แต่ดันไม่เอ่ยถึงพ่ออีกว่าเห็นฝีมือลูกหรือยัง ส่วนสุดท้ายคือศัพท์ในหมวดวัตถุดิบสำหรับคนเบื่ออ่านเชิงอรรถห้อยด้านล่างขอบหนังสือ มีค่อนข้างเยอะ ส่วนตัวชายชินแล้วจึงไม่ใช่ปัญหา ยาวแล้วเนอะ ดูก็รู้ว่าชายชอบแค่ไหน จัดให้เป็นนิยายนอกสายตาเรื่องนึงของครึ่งปีแรกที่อ่านแล้วอยากโม้ให้ฟัง #เชื่อชายแล้วไตจะเบา

และทั้งหมดคือรีวิว นิยายจีน เทพธิดาขนมหวาน นิยายจีนโบราณที่แปลกแหวกแนวที่เน้นการทำอาหารผสมผสานความรักลงไปอย่างลงตัว หวังว่าจะถูกใจคอนิยายรักจีนโบราณหลายๆ คนนะคะ สุดท้ายนี้ขอขอบคุณเพจ คุณชายรีวิวหนังสือ ที่นำหนังสือแสนสนุกเล่มนี้มาแบ่งปันกันนะคะ ใครที่อ่านรีวิวแล้วชื่นชอบก็สามารถไปหาอ่านกันต่อได้นะคะไม่ผิดหวังแน่นอน ส่วนใครที่มองหาร้านหนังสือออนไลน์ ที่มีทั้ง นิยายแปล นิยายออนไลน์ อีบุ๊ก ก็สามารถแวะเข้ามาที่ reeeed.com ได้น้า เรามีหนังสือน่าสนใจมากมายที่รอให้เหล่านักอ่านมาเลือกซื้ออยู่ อย่าลืมแวะเข้ามาชมกันนะคะ